Week 9

Hallo allemaal,

Wat een week weer. Deze week had ik een iets mindere week. Inmiddels voel ik me wel beter.

Maandag kwam ik op het werk en was er iemand de vorige dag binnen gebracht, die was aangereden door een politieauto. Deze meneer had in eerste instantie niks gebroken, alleen maar wonden. Tujdens de wondverzorging, die ik jammer genoeg niet mocht doen! Bleek zijn ringvinger toch gebroken te zijn. Je kon zelf het bot een beetje zien zitten. De collega die bezig was, sinds vorige week begonnen is op de afdeling, ging tijdens het schoonmaken er lekker op duwen. De man schreeuwde het uit, maar ook ik riep dat ie moest stoppen. Het bot verschoof namelijk en stak nu heel duidelijk uit! De man is naar theatre gebracht, waar ze alles hebben schoongemaakt, het bot terug op zijn plaats hebben gebracht en zijn vinger en knie hebben gehecht. Dat was echt een rare ervaring.

Dinsdag ging ik met de andere drie meiden van Wli naar Ho voor onze visumverlenging(mijne verliep 4 mei!). Onze oh zo leuke coordinator vond het niet nodig om mee te gaan. Nou het was dus wel nodig geweest. Eerst moesten we een formulier invullen en moesten ze onze postcodes van hier weten. Iedereen moest zn familie daarvoor bellen, want ja hier zijn de postcodes anders. Zelfs mijn moeder die ik eerst aan de telefoon had, wist het niet. Toen had ik alles ingeleverd en had de officier het meegenomen om te stempelen. Toen kwamen de andere drie en ineens was het niet meer goed, want ze kende de organisatie niet. Ze wilde iemand spreken, maar ja onze coordinator was niet mee. De brieven vonden ze ook niet goed. Ik was behoorlijk pissig. Ze vertelde ons doodleuk dat we morgen terug moesten komen met de juiste brief en iemand van de organisatie. De meiden zeiden dat zij wel zouden gaan en mijn spullen zouden meenemen. Ik moest gewoon weer werken namelijk!

Woensdag was een rustige dag op stage, waar ik wel wondverzorging mocht doen. Ze vonden dat ik het goed deed, maar jammer genoeg hadden we niet alle materialen! Er was geen verband om de gazen vast te binden. We moesten dus een andere manier verzinnen. Uiteindelijk gebruikte we maar rollen katoen. Je moet toch iets. Tijdens de lunch belde mijn coordinator ineens dat ik morgen vrij moest regelen om naar Ho te gaan. Ineens kon hij vandaag niet meer! Dus moest ik weer een dag werk opofferen voor hem! De donderdag gingen ik dus weer naar Ho. Eerst moest ik al een uur wachten in de auto, terwijl hij een cheque ging ophalen. Vervolgens in Ho aangekomen moest hij nog de brief uitprinten en dat duurde ook lang. Hij heeft thuis ook gewoon een printer! Daarnaast moesten we ineens allemaal mee betalen voor de benzine. Bij de douane gingen ze alle papieren bij elkaar zoeken, maar was het nu wel goed. Voordat ik ging betalen riep mn coordinator dat hij naar de bank moest. Ik mocht niet al betalen van de officiers, dus heb ik weer een uur lopen wachten voor niks. Het was inmiddels al lunchtijd dus nam ik bij een lokale eettentje fufu met geitenvlees. Jammer genoeg was het geitenvlees keihard en kon je het nauwelijks eten. Op de terugweg moesten we langs Hohoe zodat mijn coordinator nog wat spullen kon kopen. Weer een uur wachten, ik heb in totaal drie uur verspild aan wachten vandaag. Ik was blij toen ik terug was. Op mijn coordinator ben ik boos en ik had die avond een gesprek gepland om te praten over zijn gedrag, maar die besloot hij weer af te zeggen. Hopelijk kunnen we binnenkort snel praten.

Vrijdag was mijn laatste werkdag op de male ward. Het was rustig, maar heb wel wondverzorging en een nieuwe opname mogen doen. Tegen het einde mocht ik nog meekijken met een bloedtransfusie. gedaan worden en mocht ik meekijken. Er klopte ook iets niet met de sticker op de zak, dus kon ik ook meteen zien welke stappen je dan moet ondernemen. s'Avonds begon de funeral van de vader van de chief. Ik zou eigenlijk meelopen vanaf de mortuary, maar mijn vader was te laat terug. Hierdoor kon ik alleen het laatste stuk vanaf Wli meelopen. Bij de chief kreeg ik mijn speciale jurk. Ik ben namelijk uitgekozen als Queen mother of Wli. Ik voelde me eerder een flinstone Hier snijden ze op een speciale manier tijdens het dansen. Er werden verschillende theorieen aan ons verteld, namelijk medicijn, een gebed en speciale amuletten. Ik vond het er gewoon eng uitzien. Ook was er een gast met een vleermuis op zijn hoofd. Die vleermuis leefde ook nog eens. Het was erg apart om allemaal te zien.

Zaterdagochtend ging ik naar de speciale kerkdienst voor de overledene. We konden het niet tot het einde volhouden en besloten wat te gaan eten. Heerlijke Joloffrijst met ei. Ik had vanmorgen mijn eigen funeraldress aangedaan, maar die moest ik nu weer verruilen voor de queen dress. Daarna gingen we kijken naar de activiteiten van de funeral. Het was allemaal erg spectaculair en mooi om te zien. Ook gingen we bij het lichaam kijken. Dus voor degene die het willen zien, ik heb een foto maar daar moet je zelf om vragen. Ik zal het voor de gevoelige kijkers maar niet bij deze blog doenMensen danste op een speciale manier op een speciale soort brandcard en die werden gedragen door mannen. Daarbij liepen drummers. Na het eten thuis ging ik nog bij de chief zitten. Ik mocht de meeting meevolgen en kreeg heerlijke palmwine. Ik besloot op tijd mijn bed in te kruipen. Ik was moe na vandaag.

Zondag ging de funeral gewoon door. s'Ochtends was het alleen maar aan het regenen en nog hard ook. Ik verbleef daarom gewoon op mijn kamer om te relaxen. s'Middags ging ik de andere helpen met hun project. Ze moesten watersamples hebben, maar durfde zelf niet in de rivier. Ik besloot er gewoon een stap in te zetten en kon toen water opvangen. Vervolfens gingen we eten en ontdekte we bij het restaurant een speciale schommelSuper grappig. s'Avonds was wr bij de funeral een soort talentenshow en moest ik perse een paar dansjes meedoen met de mannen. Ik voelde me niet te beroerd en stond gewoon lekker op het podium te dansen. Tegen het einde van de show was ik moe en ging ik naar huis.

Dat was dus weer een week! Vanaf morgen begin ik op de OPd en dat kun je volgende week weer lezen.

Groetjes,

Yanick